کد مطلب:887 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:335
شکهای صحیح
مسأله 1208 ـ در نه صورت، اگر در شماره ركعتهای نماز چهار ركعتی، شك كند، باید فوراً فكر نماید. پس اگر یقین یا گمان به یك طرفِ شك پیدا كرد، همان طرف را بگیرد و نماز را تمام كند. وگرنه به دستورهائی كه گفته می شود، عمل نماید و آن نه صورت از این قرار است:
اول ـ آنكه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت خوانده یا سه ركعت، كه باید بنا بگذارد سه ركعت خوانده و یك ركعت دیگر بخواند و نماز را تمام كند، و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته به دستوری كه بعداً گفته می شود بجا آورد.
دوم ـ شك بین دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند.
سوم ـ شك بین دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد، و بعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.
چهارم ـ شك بین چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد، ولی اگر بعد از گفتن ذكر، و پیش از سر برداشتن از سجده دوم، یكی از این چهار شك، برای او پیش آید بنابر احتیاط واجب باید به دستور همان شك عمل كند، و نماز را هم دوباره بخواند.
پنجم ـ شك بین سه و چهار، كه در هر جای نماز باشد، باید بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد.
ششم ـ شك بین چهار و پنج در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد، و بنا بر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
هفتم ـ شك بین سه و پنج در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، و دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بجا آورد. و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
هشتم ـ شك بین سه و چهار و پنج در حال ایستادن، كه باید بنشیند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز، دو ركعت نماز احتیاط و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
نهم ـ شك بین پنج و شش در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، و دو سجده سهو بجا آورد، و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو دیگر برای ایستادن بیجا بنماید.
مسأله 1209 ـ اگر یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید و به وظیفه شك عمل ننماید بلكه از سر بگیرد چنانچه پیش از انجام كاری كه نماز را باطل می كند مثل رو گرداندن از قبله، نماز را از سر گیرد نماز دومش هم باطل است. و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل می كند، مشغول نماز شود نماز دومش صحیح است.
مسأله 1210 ـ اگر یكی از شكهائی كه نماز احتیاط برای آنها واجب است در نماز پیش آید، چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتیاط نماز را از سر بگیرد. پس اگر پیش از انجام كاری كه نماز را باطل می كند نماز را از سر گرفته نماز دومش هم باطل است، و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل می كند، مشغول نماز شده، نماز دومش صحیح است.
مسأله 1211 ـ وقتی یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید، چنانكه گفته شد، باید فوراً فكر كند، ولی اگر چیزهائی كه به واسطه آنها ممكن است یقین یا گمان به یك طرف شك پیدا شود، از بین نمی رود، چنانچه كمی بعد فكر كند اشكال ندارد، مثلاً اگر در سجده شك كند می تواند تابعد از سجده فكر كردن را تأخیر بیندازد.
مسأله 1212 ـ اگر اول گمانش به یك طرف بیشتر باشد، بعد دو طرف در نظر او مساوی شود، باید به دستور شك عمل نماید. و اگر اول دو طرف در نظر او مساوی باشد و به طرفی كه وظیفه اوست بنا بگذارد، بعد گمانش بطرف دیگر برود، باید همان طرف را بگیرد و نماز را تمام كند.
مسأله 1213 ـ كسی كه نمی داند گمانش به یك طرف بیشتر است یا هر دو طرف در نظر او مساویست باید طبق حالت سابق خود عمل نماید.
مسأله 1214 ـ اگر بعد از نماز بداند كه در بین نماز حال تردیدی داشت كه مثلاً دو ركعت خوانده یا سه ركعت و بنا را به سه گذاشته، ولی نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده، یا هر دو طرف در نظر او مساوی بوده، باید نماز احتیاط را بخواند.
مسأله 1215 ـ اگر موقعی كه تشهد می خواند، یا بعد از ایستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورد یا نه، و در همان موقع یكی از شكهائی كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بیفتد صحیح می باشد، برای او پیش آید، مثلاً شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحیح است.
مسأله 1216 ـ اگر پیش از آنكه مشغول تشهد شود، یا پیش از ایستادن، شك كند كه دو سجده را بجا آورده یا نه، و در همان موقع یكی از شكهائی كه بعد از تمام شدن دو سجده صحیح است، برایش پیش آید نماز باطل است.
مسأله 1217 ـ اگر موقعی كه ایستاده بین سه و چهار یا بین سه و چهار و پنج شك كند و یادش بیاید كه دو سجده از ركعت پیش بجا نیاورده، نمازش باطل است.
مسأله 1218 ـ اگر شك او از بین برود و شك دیگری برایش پیش آید، مثلاً اول شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده یا چهار ركعت، باید به دستور شك دوم عمل نماید.
مسأله 1219 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلاً بین دو و چهار شك كرده یا بین سه و چهار، واجب است كه به دستور هر دو عمل كند، و بنابر احتیاط واجب نماز را هم دوباره بخواند. و می تواند كه نماز را بشكند و بعد از شكستن از سر بگیرد.
مسأله 1220 ـ اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكی برای او پیش آمده ولی نداند از شكهای باطل بوده یا از شكهای صحیح و اگر از شكهای صحیح بوده كدام قسم آن بوده است، باید دو ركعت نماز احتیاط ایستاده، و دو ركعت نشسته و دو سجده سهو بجا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند و می تواند كه نماز را بشكند و بعداً از سر بگیرد.
مسأله 1221 ـ كسی كه نشسته نماز می خواند، اگر شكی كند كه باید برای آن یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بخواند، باید دو ركعت نشسته بجا آورد، و اگر شكی كند كه باید برای آن دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند، باید دو ركعت نشسته بجا آورد.
مسأله 1222 ـ كسی كه ایستاده نماز می خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط از ایستادن عاجز شود، باید مثل كسی كه نماز را نشسته می خواند و حكم آن در مسأله پیش گفته شد، نماز احتیاط را بجا آورد.
مسأله 1223 ـ كسی كه نشسته نماز می خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط بتواند بایستد، باید به وظیفه كسی كه نماز را ایستاده می خواند عمل كند.
اول ـ آنكه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت خوانده یا سه ركعت، كه باید بنا بگذارد سه ركعت خوانده و یك ركعت دیگر بخواند و نماز را تمام كند، و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته به دستوری كه بعداً گفته می شود بجا آورد.
دوم ـ شك بین دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند.
سوم ـ شك بین دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد، و بعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.
چهارم ـ شك بین چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد، ولی اگر بعد از گفتن ذكر، و پیش از سر برداشتن از سجده دوم، یكی از این چهار شك، برای او پیش آید بنابر احتیاط واجب باید به دستور همان شك عمل كند، و نماز را هم دوباره بخواند.
پنجم ـ شك بین سه و چهار، كه در هر جای نماز باشد، باید بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد.
ششم ـ شك بین چهار و پنج در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد، و بنا بر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
هفتم ـ شك بین سه و پنج در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، و دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بجا آورد. و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
هشتم ـ شك بین سه و چهار و پنج در حال ایستادن، كه باید بنشیند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز، دو ركعت نماز احتیاط و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو هم برای قیام بیجا بنماید.
نهم ـ شك بین پنج و شش در حال ایستادن كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، و دو سجده سهو بجا آورد، و بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو دیگر برای ایستادن بیجا بنماید.
مسأله 1209 ـ اگر یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید و به وظیفه شك عمل ننماید بلكه از سر بگیرد چنانچه پیش از انجام كاری كه نماز را باطل می كند مثل رو گرداندن از قبله، نماز را از سر گیرد نماز دومش هم باطل است. و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل می كند، مشغول نماز شود نماز دومش صحیح است.
مسأله 1210 ـ اگر یكی از شكهائی كه نماز احتیاط برای آنها واجب است در نماز پیش آید، چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتیاط نماز را از سر بگیرد. پس اگر پیش از انجام كاری كه نماز را باطل می كند نماز را از سر گرفته نماز دومش هم باطل است، و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل می كند، مشغول نماز شده، نماز دومش صحیح است.
مسأله 1211 ـ وقتی یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید، چنانكه گفته شد، باید فوراً فكر كند، ولی اگر چیزهائی كه به واسطه آنها ممكن است یقین یا گمان به یك طرف شك پیدا شود، از بین نمی رود، چنانچه كمی بعد فكر كند اشكال ندارد، مثلاً اگر در سجده شك كند می تواند تابعد از سجده فكر كردن را تأخیر بیندازد.
مسأله 1212 ـ اگر اول گمانش به یك طرف بیشتر باشد، بعد دو طرف در نظر او مساوی شود، باید به دستور شك عمل نماید. و اگر اول دو طرف در نظر او مساوی باشد و به طرفی كه وظیفه اوست بنا بگذارد، بعد گمانش بطرف دیگر برود، باید همان طرف را بگیرد و نماز را تمام كند.
مسأله 1213 ـ كسی كه نمی داند گمانش به یك طرف بیشتر است یا هر دو طرف در نظر او مساویست باید طبق حالت سابق خود عمل نماید.
مسأله 1214 ـ اگر بعد از نماز بداند كه در بین نماز حال تردیدی داشت كه مثلاً دو ركعت خوانده یا سه ركعت و بنا را به سه گذاشته، ولی نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده، یا هر دو طرف در نظر او مساوی بوده، باید نماز احتیاط را بخواند.
مسأله 1215 ـ اگر موقعی كه تشهد می خواند، یا بعد از ایستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورد یا نه، و در همان موقع یكی از شكهائی كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بیفتد صحیح می باشد، برای او پیش آید، مثلاً شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحیح است.
مسأله 1216 ـ اگر پیش از آنكه مشغول تشهد شود، یا پیش از ایستادن، شك كند كه دو سجده را بجا آورده یا نه، و در همان موقع یكی از شكهائی كه بعد از تمام شدن دو سجده صحیح است، برایش پیش آید نماز باطل است.
مسأله 1217 ـ اگر موقعی كه ایستاده بین سه و چهار یا بین سه و چهار و پنج شك كند و یادش بیاید كه دو سجده از ركعت پیش بجا نیاورده، نمازش باطل است.
مسأله 1218 ـ اگر شك او از بین برود و شك دیگری برایش پیش آید، مثلاً اول شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده یا چهار ركعت، باید به دستور شك دوم عمل نماید.
مسأله 1219 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلاً بین دو و چهار شك كرده یا بین سه و چهار، واجب است كه به دستور هر دو عمل كند، و بنابر احتیاط واجب نماز را هم دوباره بخواند. و می تواند كه نماز را بشكند و بعد از شكستن از سر بگیرد.
مسأله 1220 ـ اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكی برای او پیش آمده ولی نداند از شكهای باطل بوده یا از شكهای صحیح و اگر از شكهای صحیح بوده كدام قسم آن بوده است، باید دو ركعت نماز احتیاط ایستاده، و دو ركعت نشسته و دو سجده سهو بجا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند و می تواند كه نماز را بشكند و بعداً از سر بگیرد.
مسأله 1221 ـ كسی كه نشسته نماز می خواند، اگر شكی كند كه باید برای آن یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بخواند، باید دو ركعت نشسته بجا آورد، و اگر شكی كند كه باید برای آن دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند، باید دو ركعت نشسته بجا آورد.
مسأله 1222 ـ كسی كه ایستاده نماز می خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط از ایستادن عاجز شود، باید مثل كسی كه نماز را نشسته می خواند و حكم آن در مسأله پیش گفته شد، نماز احتیاط را بجا آورد.
مسأله 1223 ـ كسی كه نشسته نماز می خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط بتواند بایستد، باید به وظیفه كسی كه نماز را ایستاده می خواند عمل كند.